Tied Up

Dersler bitti. Haftaya sinavlar var, ama benim yok (hehe akilli olup sinavsiz ders secen ogrenci modu on), dolayisiyla kendimi tamamen is arayisina vermem cok mumkun. Cok fena aslinda durumlar, bir tarafta Almanya'da cirpinip didinme olasiligi, diger tarafta Singapur'da kalip gittigi yere kadar sansimi deneme istegi, alttan alta da Turkiye'ye donup sicacik evimde sevdiklerimin yaninda olabilecegim gercegi, issiz olarak da olsa.. Kalakaldim boyle, dusun dusun kafayi yiyecegim.. Maceradan ya da zorluktan kacan biri olmadim hic bir zaman, bu nedenle didinip durmak, agzima sicilsa da azmetmek sorun degil aslinda. Ama yoruldum be Atam! Cok uzun zamandir, yollardayim.. Cok uzun zamandir uzaktayim.. Manen her gun yeniden, yeniden, yeniden kendini motive etmeye calismak, iyi bir seyler icin kosturdugunu bilmek, ama sonunda ne olacagini bilememek.. Ustune ustluk "yabanci" olmak.. Hem kendin alismaya calismak, hem de baskalarini kendine alistirmaya calismak.. Genciz simdi yapicaz tabi, sonra kimse kicini kaldirmaz evet, haklisiniz. Ama ben cok biktim yahu.. Her seyi kenara atip Singapur'da kalip sansimi denesem diyorum, kasilicam biliyorum, Almanya'yi feda edicem bu ugurda onu da biliyorum, ama belki de hayirlisi bu olur.. En aklima yatan bu aslinda. Ama diger bir yandan su anda beni burada tutan hic bir sey olmadigini bilmek, istedigim an ailemin, arkadaslarimin yanina, alisik oldugum kulture, sokaklara donebilecegimi bilmek, ama donmemek. Uf hem cok zor, hem de sanirim artik yetiskin oldugumuzun gostergesi mi ne? Oturup cidden bir karar vermem gerekiyor. Cok da zamanim yok. Dusun dur bakalim. Burda su anda hava cok guzel, sicacik, isil isil bir yaz gunu.. Pencerem acik ve cimleri yeni bicmisler, kokusu super geliyor! Hayalimdeki en birinc is, basvuruya bu ay acildi.. Nestle'nin Isvicre'deki genel merkezinde muthis bir program. Basvurmak icin dogru ani bekliyordum, sanirim o an bu an. Dua edin benim icin :)