sosyal medya canavari

Abicim uzun bi sessizlikten sonra enerji patlamasi yasiyorum. Isimden o kadar nefret etmisim ki, ve dun izledigim (finally) lés misérables'da gecen bi konu olan 'hayati kabullenme' olayinin icine o kadar fena dalmistim ki, ne kadar derin bir komanin icine battigimin ben bile farkinda degildim.

Genelde bu gibi durumlarda insanlar kendi baslarina fark edemezler bu koma halini. Bana da oyle oldu. Yakin arkadaslarimdan biri artik 'titre ve kendine gel, kendine bunu yapamazsin, sen cok daha iyi seyler hak ediyorsun' pep talk'i yapti bana.. Uzerine de sevgili patronum her zamanki psikolojik baski dozunu bir nebze daha yukseltince, ben de "eeehhh.. ehtere beaa" kivaminda is aramaya basladim. Is arama surecimin 3. haftasinda mutlulukla belirtmek isterim ki, istedigim gibi, pamuk $eker kivaminda bir is bulmus bulunmaktayim. Insallah buradaki islerimi bitirir bitirmez basliyorum.. Ve simdi geriye bakip dusununce, bunu beni uyandiran arkadaslarim olmasaydi asla yapamazdim..

Tabi bunye bir uyandi pir uyandi.. Sokak cocugu kivaminda her aksam baska arkadaslarimla programlardayim, nerede event nerede aktivite en birinc katilimci mode on. 15 Mayis'ta tabi ki her akli basinda Turk genci gibi ben de İstiklal Caddesi'ndeydim.. Inanilmaz bir enerjiydi! Gencligin kesinlikle buna ihtiyaci vardi bunu gordum. (bir de domates gibi yandim gunesten eheh) Yetmedi sosyal mecralarda eksik oldugumuz taraflari gelistirdik.. Linkedin caktik hemen (yeni is, daha profesyonel profil ohomm) Bir twitter eksikti o da tamamlandi.. https://twitter.com/#!/aslify Uzerine bir de actiktan sonra hic sallamadigim foursquare account'umu canlandirirsam, bildigin sosyal medya canavari olmam kacinilmaz olacak.. nihohaa!

Walla o kadar uzun suredir negatif yuklendim ki, ne kadar $imarsam da kiyamiyorum kendime desem, inanir misiniz?