Dunya: Hasta ve duskun!

Herkesin travmalarla basa cikma yontemi farklidir, malum ben mizaha sarmaya calisiyorum. En iyi yapabildigim sey odur, ozellikle kendi rezilligimle dalga gecmek. Bir sekilde gulmeyi basarabilmek. Ama yeter ya! Olmuyor iste! Bir havuzun dibine kafami sokup yasamiyorum ki. Gayet okuyorum, okuyorum, okuyorum. Gazeteler, bloglar, hatta sozluk bile zivanadan cikti artik. Kimsede denge kalmadi. Buraya konabilecek o kadar cok fotograf vardi ki, rezilligin kaniti her yerde. Ama insanlar yokmus gibi davranmaya o kadar razi ki dunden. Hadi oturalim yemekteyiz geyigi yapalim mesela degil mi? Kesinlikle ciddi konulari konusma amacli acmadim bu blogu. Zaman zaman aklima gelenleri paylasayim, az biraz sacmalayayim, rahatlayayim istedim. Ame eger ben buysam, su anda aklimdan gecenler de budur abi. Tutup da futbol muhabbeti yapamam mesela. Aslinda hic birsey yazmayacaktim ya, sadece mor ve otesi'nin gayet konuya uygun dusen sarkisi uyan'in sozlerini yazacaktim. Ama delirttiniz be, yetmedi oldurdukleriniz, hepimiz geberene kadar devam!


"Canim kardesim, bak senin ellerinde hayatimiz. Ucan kustaki guzelligi kaybettik, hastayiz. Cok sikildim aglamaktan, durmaktan.. Bu ahlaksiz oyunlara devam etmek gunah! Uyan artik uyan! Uyan dostum uyan! Uyan artik uyan, karanlik uykundan!
Sadece renkler vardi, sonra kayboldu onlar da. Biz nefes alamadan. Ah, bu hayat anlamsız bir saka.. Herkes bunu farkinda! Çok sikildim aglamaktan, durmaktan! Bu ahlaksiz oyunlara devam etmek gunah. Uyan artik uyan! Uyan dostum uyan! Uyan artik uyan, karanlik uykundan!
Sen yine de o yolun sonundaydin. Sen yine de hicbir sey yapamazdin.
Sen, uyusuk, tembel, yalnizdin sen."


Yeni yil icin gercekten tek dilegim, olenlerin arkasindan atip tutan got beyinli gerzeklerin artik bir yerlere gelememesi su hayatta.. Din kadar kisiye ozel bir konunun carpitilmamasi. Boktan sebeplerle sadist pislik heriflerin masumlarin canini almamasi.

Hala bu dunyaya bebek getirmeyi dusunen var mi?