Bir kere filmle uzaktan yakindan alakasi yok bu postun. Kendisinden de, sonradan dalga konusu haline gelen "issiz adam karizmasi" konseptinden de hazzetmedigimi belirtmek isterim. Bildigin "jerk", "asshole" olan herifleri bir kategoriye sokup bir de buna karizma katmaya calismak falan cok acinasi.
Diger bir yandan, kelimenin tam anlamiyla "issiz" olan bir adamla tanistim ben sanirim. Cok yalniz, cok gururlu, cok kuran, cok dusunen, cok seven, cok ozleyen, cok kizan, cok bagiran, cok susan, kendini cok ceken ve vazgecen bir adam. Bu aralar Camus'nun "Yabanci"sini tekrar okuyorum, Mersault'ya benzetmeye basladim ister istemez bu tanidigim issiz adami. Mersault'nun yaptiklarini okurken hep bu adamin yuzu vardi aklimda. Aslinda oldukca sevimli bir yuzu var. Hatta en cekici gelen kismi o, boyle suratindan cinlik akan, sevimli bir tip. Ama hayatinda ciddi boyutta dert cekmis insanlarda kalan o ifade de mevcut. "Arazliyim ben" diyor uzaktan bakanlara. "Evet zehir gibi bir kafam var, cinlik akiyor gozlerimden ama ciddi arizalarim da fazlasiyla mevcut". Bu hem ketliyor insani, hem de aslinda kapilmak icin ayri bir nedene donusuyor sanirim. Korkuyorsun dogal olarak, ciddi badireler atlatmis insandan korkmak gerek cunku, kendimden biliyorum, bizi kolay kolay kimse yikamaz. Kimse "vazgecilmez" degildir bizim icin. Genelde bu tarz insanlar bagliliktan da cekinir. Daha ziyade "fikirlere", "ideallere", "hedeflere" baglanmayi severler, insanlara ya da "olumlu" ya da "sonu olan" seylere degil. Ama insana bir tur bilgelik de verdigi icin bu biriken badireler, hele ki atlatabilmeyi basarmissa, kendini birakmamissa, guzel bir hayat kurmussa o engellere ragmen.. Insan o zaman kapilmadan duramiyor bu insanlarin cekimine, enerjilerine, iclerinden akan bilgelige.. Yeter ki mutlulugu yakalayabildigi o nadir zamanlarda, gecmisin golgelerinden gelen bu arazlara tekrar kapilmasin. Yeter ki..